GURBETTE BAYRAM
BÖLÜM : 2
HAYAT ESİNTİLERİ ROMANIMDAN
Sabahın erken saatlerinde yüzümün, kollarımın buza kestiğini hissederek uykudan uyandım. Gece sobamda çatırdayarak yanan odunlar sönmüş, oda buza kesmişti sanki. Yarısı karlarla kaplı penceremdeki camlar rüzgarın ıslık çalan şiddetinden sallanıyor, kar fırtınası halen devam ediyordu. Yattığım somyeden usulca kalktım, yer yatağında başından yorganı çekmiş yatan abime baktım. Halen uyuyordu.
Canım abim, ne umutlarla askerden terhis olmuş yanıma gelmişti...
Her ikimiz de karın tutsağı olmuş , ilk defa bir bayram gününü memleketimizden, ailemizden ve evimizden uzak yerde gurbette geçiriyorduk. Sahi bugün bayram mı? dedim kendi kendime...O kadar üşümeme rağmen içimde bir yangın vardı sanki... İşte o ateş yüreğimi yakıyordu..Penceremin camından boynumu bükerek rüzgarların savurduğu kar yağışınu seyrettim. O kar fırtınasının sesine rağmen gürüldeyerek akan Tohma Çayı'nın her iki yamacında kıyı boyunca sıralanıp giden kavak ve kayısı ağaçlarının çıplak dalları üstlerine yüklenen yoğun karın birikmesi ile yere doğru eğilmiş bembeyaz dallar yerle ve gök arasında bir sınır olmuştu. Uzanup giden sonsuz beyazlığı seyrederken gözümün önünde evimizin bahçesi canlandı. Şimdi anneciğim kurban etlerini koyacak bakır leğenleri havuşa( evimizin bahçesine) dizip sıralamıştır. Kurban edileceğini hisseden koyunumuz ile komşuların koyunlarının feryat eden meleme sesleri sokağımızı çınlatıyordur....
İçimi çeke çeke beyaz manzarayı seyreden gözlerimden yanaklarıma iki damla sıcak gözyaşı süzüldü . O an odamın kilitli olan tahta kapısının vurulması ile irkildim.
Ev sahibimin Kızı Nuriye : "Hocaaaa.. uyandın mı .. odun getirdim kapıyı aç.. “
-Tamam Nuriyecim açıyorum.
Kucaklayarak getirdiği odunları teneke sobanın yanındaki koliye boşaltırken
" Amma soğukmuş burası haaa...Sıkı sıkıya sarındığım şala bakarak çok üşümüşsün herhal hoca. Sen bizim gibi soğuğa çok alışık değilsin, dur hemen yakam sobayı.
- Yok sen zahmet etme ben yakarım .
Halbuki ben onun kadar çabuk ve güzel yakamıyordum. O arada abim sesimize uyanmış ve yataktan kalkmıştı.
“ Durun ben yakarım “ dedi . Aşağıdan koyun melemeleri , dana sesleri geliyordu . Belli ki Ali Amca aşağıda kurban kesiyordu. O sırada tekrar kapım çalındı. Gelen ev sahibimin oğlu aynı zamanda dördüncü sınıf öğrencim Mahmut’ tu.
- “ Günaydın öğretmenim. Babam sizi aşağıya çağırıyor , bizim ev çok sıcak, anam çoktan sobayı yaktı , orada üşümesinler “ diyo..
- Tamam Mahmut biraz sonra giyinir geliriz. İki kardeş gidince giyinip aşağıya indik. Abimin de yüzünü bir keder kaplamıştı .Pencereden dışarıya bakarken,
- “ Allah , Allah daha halen kar yağıyor “ diye söylendi . Ayşe Teyze de Ali Amca' nın yanındaydı besbelli . Selim, Hüsne ve Mevlüdiye Sobanın yanına dibidibine serili yer yataklarında uyuyorlardı. Şerif bir köşeye sinmiş bize bakıyordu. Hepsinin aralarında iki yaş vardı. Hüsne' de benim öğrencimdi.İkinci sınıfa gidiyordu. Çok akıllı ve Çalışkan bir kızdı. O arada gözüm Selim ‘ e takıldı. Yastığının altına bir şey saklamıştı sanki. Meğer bayramlık ayakkabısıymış ! Öyle masum bir yüzü vardı ki, tombiş yanaklarından kan dökülüyordu sanki.uzun kıvrık kirpikleri yanağının yarısını kapatmıştı sanki. İçimden gülümsedim ona bakarken. “ Tombul Selo “ derdim ona. O ‘ nu ne zaman görsem, elinde bir kaşık, önündeki sahandan ha bire pilav ya da yoğurt kaşıklardı. Sonra gözüm melekler gibi uyuyan Hüsniye’ ye takıldı. Omuzlarına dökülen düz sarı saçları yüzünün yarısını kapatmıştı. Çocuk yaşta olmasına rağmen bir genç kız edası vardı onda. Kibar ve zarif bir kızdı. Okumayı, öğretmen olmayı çok istiyordu. Ben onun idolüydüm. Ev sahipleri gelinceye kadar sobanın başında ısındık. Ev sahibimin büyük oğlu Bekir içeriye girdi. "Hoşgelmişsiniz Hocam, Cemal Abi hoşgeldiniz bayramınız mübarek olsun “. Abimle birbirimizi üzmemek için gülümsemeye çalışıyorduk. Bekir gitti ocağa çay koydu. Epey ısınmıştım. Ev sahibimle madem ki altlı üstlü oturuyordum, madem ki bu bayram gününde bizi yalnız bırakmamış, yanımızda olmuş, garipliğimizi hissettirmemişler, o zaman benim de işin bir ucundan tutmam gerekirdi. Öncelikle ilk yapacağım iş ; bayramdan bir hafta önce Ayşe Teyze' nin gelini Döne ile üvey kızı Döndü Abla'nın özene bezene açıp pişirdikleri yufka ekmekleri sulamaktı. Nuriye ‘ yi çağırdım yardım istedim. Yere açtığımız temiz bir örtü üzerine kat kat bir karnabaharı andıran incecik ekmekleri avucumuza su alıp hafif hafif su püskürterek suladığımız ekmekleri üst üste getirerek çıkının ağzını örterek bekletip yumuşatmaya bıraktık. Evin bahçesinde yetiştirilen
karın altından topladığımız soğan ve maydanozları güzelce yıkayarak Kilis usulü pivaz yaptım. Kurutulmuş patlıcan ve kırmızı biberleri sıcak suda beklettikten sonra doğrayıp , tereyağında kızartıp sosladım. Daha önce bunları kahvaltıya hazırlayamıyordum. Erkenden okula koşturuyordum. Sabahları da erkenden ev sahiplerim bostana, tarlaya gidiyorlardı. Bu bayram sofrası olacaktı. Kahvaltı sofrasını hazırladığım esnada ev sahiplerim içeriye girdiler. Önce abim sonra ben Ayşe Teyze' nin ve Ali Amca’ nın ellerini öperek bayramlaştık. O an yağmur damlacıkları dolu bir bulut gibiydim. Ali Amcanın :
“ Sizin de Bayramınız mübarek olsun kızım demesiyle ve sarılıp öpmesiyle birden hıçkırmaya başladım. .. çocuklar gibi ağlıyordum. Uzun bir süre burnumu çeke çeke ağlamışım. Sonra Ayşe Teyze :
“ Aman be gızım ağlama artık , bah bizi de ağlatacan şimdi... biz n'apak! Bir oğlum er, öteki gurbette ne edek anam.. gelemediler işte!! "diye tülbentinin ucu ile gözlerini silince sustum. Çocukluk ettiğimi anladım.
- Kusura bakmayın ne olur, sizi de üzdüm.. Özür dilerim dedim.
“ Bah gızım ,sen bize ananın emanetisin. Sen de gızımız sayılırsın. Kısmet değilmiş, bayramda memlekete gidemediniz ama , burası da evin. Bizleri ana, baba belle , gariplik çekme !"
.
Bayramda beraber olduğumuz için biz çok memnunuk halımızdan.. karlar eriyince gidersiniz . Burada kavurmamızı yapar keyfimize baharıg, tamam mı gözel gızım ! “
DEVAM EDECEK
AYSEL MASMANACI BEŞOĞLU
1. 11 . 2017
