TESPİH İPİNDEN ÇIKAN DERS
Birkaç hafta önce çok sevdiğim bir kardeşim ziyaretime gelerek güzel bir tespih hediye etti. Değeri tespihin kendisinden ziyade hediye edenin değerli olmasından dolayı birkaç haftadır kullanıyorum. Fakat tespihin bir sorunu var durmadan ip kesiyor. İki kere ipini değiştirdim, bir kez havalimanında elimden dağıldı. Artık daha dikkatli kullanmam gerektiğini anlamam için yeterince tecrübe yaşadım yani. O nedenle sık sık ipini kontrol ediyorum. Bugün fark ettim ki bir kaç yerinden saç teli kadar bir kısım tespihi tutuyor. Elimde dağılacağına bir yere bırakayım sonra bakarız çaresine dedim haliyle.
Aslında hayatımızdaki insanlarda böyle değil mi?
Ailemiz, akrabalarımız, dostlarımız, arkadaşlarımız, komşularımız..
Zaman zaman dağılıyoruz, kırılıyoruz, üzülüyoruz. Sonra herkes benim ipi değiştirmem gibi birbirine yeniden şans veriyor. Daha sonra yine, yeniden dağılıyoruz. Artık daha tecrübeli olduğumuzdan sık sık aramızdaki bağı kontrol ediyoruz. Yeniden dağılmamak için, birbirimizden kopmamak için bağımızı yeniliyoruz. Bazen de benim artık bu tespihle olmaz dediğim gibi olmayacağını anlıyoruz.
Bu durumda önümüze farklı yollar çıkıyor.
Ya daha kuvvetli bir bağ kurup artık dağılmayacak bir kuvvet elde edeceğiz.
Ya bununla olmuyor diyerek kaldırıp bir tarafa atacağız.
Ya da aramızdaki o saç teli kadar olan bağ kopmasında varsın uzakta olsun diyerek artık elimize, gönlümüze almadan bir tarafta muhafaza edeceğiz.
Son seçenekte nasıl olsa bu kopacak, bari ben koparayım da olmadık bir yerde olmadık bir zamanda darmadağın olmasın diyeceğiz.
Benim naçizane tavsiyem aramızdaki bağı kuvvetlendirmeliyiz. Bizi bir arada tutan her şeye sarılıp, bizi birbirimizden ayıran ne varsa elimizin tersi ile itmeliyiz.
Yoksa elimizde sandığımız şeyler biranda tespihin taneleri gibi darmadağın olacaktır.
Herkese güzel bir hafta sonu diliyorum, her şey gönlünüzce olsun.
Kalın sağlıcakla..
A. Haşim Özyurt
hasimozyurt@gmail.com
