İbrahim Ateş hocaefendinin vefatını derin bir teessürle öğrendim. O benim için bir idoldü. Henüz 11-12 yaşımdayken Ramazan ayında ikindi sonrası Tekye Camii'nde yaptığı vaazlarını kaçırmadan,büyük bir heyecanla dinlerdim. Genç yaşta olmasına rağmen yaptığı ateşli konuşmalar kısa sürede cemaati kendisine hayran bırakmıştı.
Hayatını merak ettim.Fakir bir ailenin çocuğu olarak İslahiye'nin Yeniceli(Kesten) köyünde doğmuştu.Kilis'e Arapça ve Kur'an öğrenmek üzere gelmiş, parlak zekası keşfedilince iyi bir âlim olsun diye önce Şam'a sonra Libya'ya gönderilmiş ve orada Şeriat Fakültesinden mezun olmuştu.Öğrenim masraflarını da kendisini çok seven kuyumcu Hacı Seyyid namıyla maruf hayırsever bir amcamız karşılamıştı..
Türkiye'ye dönünce diplomasının denk olmaması nedeniyle denklik sınavları için Konya Yüksek İslam Enstitüsü'ne müracaat eder, bazı fark derslerinin sınavlarına girer, oradan üstün dereceyle mezun olur.
Yıllar sonra ben aynı okulda okurken bir hocamız bana nereli olduğumu sormuştu. Kilisliyim deyince "İbrahim Ateş diye birini tanır mısın?" demişti. Ben de;
"Evet..tanırım iyi bir hocaefendidir." demiştim. Hocamız da bana "Evladım,biz O'nu usûlen imtihan etmiştik,ama O'nun ilmi bizden iyiydi" demişti...
Gaziantep Müftü yardımcılığı görevinden sonra Vakıflar Genel Müdürlüğü bünyesine geçer ve orada "Kültür ve Tescil Dairesi" başkanlığına kadar yükselir.
Televizyonda Ramazan aylarında dini konuşmalar yapar.Kültürel faaliyetlerini sürdürür.Fakirlik ve yoksulluğun nasıl bir şey olduğunu iliklerine kadar hissetmiş olmalı ki 1988 yılında Ankara'da Yoksullara Yardım ve Eğitim Vakfını (YOYAV) kurar.
Bu vakıf aracılığıyla binlerce yoksul çocuğa burs ve yardım faaliyetinde bulunur.
Ara ara Kilis'e gelir, bazen cuma vaazlarına çıkar, çeşitli vesilelerle konuşmalar yapardı.
Yeri zor doldurulacak iyi bir hatip,iyi bir alimdi. 50'nin üzerinde kitap telif ettiğini biliyoruz.
Yüce Allah rahmet etsin, cennet ve cemaliyle müşerref kılsın.
